5 Φεβρουαρίου 2015

Το "Κόκκινο" και η διαφημιστική αγορά. Των Νίκου Μανιού και Χάρη Παπαδάκη*

Το "Κόκκινο" και οι ακροατές του βίωσαν δύο σημαντικά γεγονότα τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο. Την άστοχη συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο "Ιανός" και τη βλάβη στον πομπό της Θεσσαλονίκης. Τα δύο αυτά γεγονότα επιβεβαιώνουν την ανάγκη δημιουργίας από την αριστερά άλλων πηγών παραγωγής προσόδων και πλούτου. Αφενός, τέτοιων που να μπορούν να τροφοδοτήσουν την οικονομία με δυναμικές απαλλαγμένες από τους νόμους της διαπλεκόμενης και χειραγωγούμενης αγοράς, στο προκείμενο της διαφημιστικής αγοράς. Αφετέρου, τέτοιων, που να τροφοδοτούν με αυτοδυναμία τις στρατηγικές και έκτακτες ανάγκες του. Επικαιροποιούν δε ηχηρά την ανάγκη δημιουργίας συνεργατικών παραγωγικών οικονομικών μοντέλων, πλαισιωμένων από αντίστοιχα διανομής και προώθησης, ικανών να αγοράζουν- καταναλώνουν τις υπηρεσίες επιχειρήσεων όπως αυτές του ραδιοφωνικού σταθμού "Στο Κόκκινο", χωρίς να τις υποβάλλουν στον εξευτελιστικό εξαναγκασμό της απεμπόλησης των αρχών τους.
 Το "Κόκκινο" και η φυσιογνωμία του
Ο σταθμός, μολονότι οφείλει -και το κάνει- να διαχέει και να προπαγανδίζει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, έχει δημιουργήσει μέσα στη δομή της κομματικής φυσιογνωμίας του και ένα δεύτερο προφίλ, αυτό της πλουραλιστικής ενημέρωσης. Αυτό το δεύτερο προφίλ, που χτίσθηκε με εντιμότητα και αξιοπιστία, βοήθησε τον σταθμό να αποκτήσει ακροατήριο πέραν του κομματικού. Έχει καταστεί πλέον αξιόπιστη και απαραίτητη παρουσία στα ερτζιανά και αυτό το οφείλει στις αρχές της έντιμης ενημέρωσης που καθιέρωσε από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του, στους εργαζομένους του, τους συνεργάτες και τον διευθυντή του. Η επιτυχία αυτή, με άλλα λόγια "ανάπτυξη", εκφράζεται σε ποσότητες ακροαματικότητας, των οποίων η αύξηση άνοιξε δειλά-δειλά τις πόρτες της λεγόμενης "διαφημιστικής αγοράς". Όμως αυτή η αγορά έχει δικούς της κανόνες οι οποίοι στις περισσότερες φορές βρίσκονται απέναντι από τους τακτικούς στόχους του σταθμού και συνακόλουθα από τους στρατηγικούς στόχους του ΣΥΡΙΖΑ. Σ' αυτό το κλίμα ο σταθμός βρίσκεται αντιμέτωπος με το ζήτημα της επιβίωσής του. Αν ακολουθήσει τον δρόμο της ανεξαρτησίας από αυτό, ξεστρατίζει από τον στόχο της "ανάπτυξης" και θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητά του. Αν ακολουθήσει τον δρόμο της συνεργασίας, εξασφαλίζει, προσωρινά, τη βιωσιμότητά του και ξεστρατίζει από τον ιδεολογικοπολιτικό του στόχο, που είναι και ο λόγος της ύπαρξής του. Ένα είναι σίγουρο. Η προσπάθεια να διαβεί και τους δύο δρόμους καταλήγει σε επικίνδυνη ακροβασία με ενδεχόμενη αρνητική εξέλιξη.
 Το προφίλ της βιωσιμότητας
Ο σταθμός είναι μια επιχείρηση που παράγει υψηλής ποιότητας ακροάματα, με χαρακτηριστικά που συμβαδίζουν με την ιδεολογικοπολιτική άποψη του ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτιστική αισθητική της Αριστεράς. Τα ακροάματα αυτά τα διαθέτει-χαρίζει, και άριστα πράττει, στην κοινωνία ως προσφορά για την ενίσχυση της αυτοσυνειδησίας και της χειραφέτησης της. Αυτό οφείλει να είναι -και πράγματι είναι- αδιαπραγμάτευτη αρχή του. Όσο τα ακροάματα αυξάνουν την ακροαματικότητά τους, πράγμα που γίνεται εξ αιτίας της υψηλής ποιότητάς τους, χτίζεται περιβάλλον διαφημιστικού χρόνου, που είναι και το υπό πώληση "προϊόν -υπηρεσία" του σταθμού, με όρους τρεχουσών οικονομικών συνθηκών και ορολογίας. Από την πώλησή του δημιουργούνται έσοδα για την βιωσιμότητα του. Υπάρχει όμως μια άλλη αγορά για την πώληση του "προϊόντος" του σταθμού όσο αυτός θα προσπαθεί να διαφυλάσσει τα χαρακτηριστικά του;
 Μια πρόσφατα διατυπωμένη πρόταση
Ασφαλώς και υπάρχει. Αγορά στην οποία μπορεί να προωθήσει το "προϊόν" του απαλλαγμένος από τους αήθεις κανόνες του σύγχρονου και δήθεν επιστημονικού marketing και κυρίως χωρίς ο σταθμός να ντρέπεται για τα διαφημιζόμενα προϊόντα. Η απάντηση έρχεται από αριστερά και από τη μαρξιστική σκέψη, και μας έχει απασχολήσει σε προηγούμενες προσεγγίσεις μας. Είναι το Περιβάλλον των Συνεργατικών Πολυμετοχικών Οικονομικών Μοντέλων και των Δικτύων τους, (Τα Δίκτυα Συνεργατικής Οικονομίας - "Εφημερίδα των Συντακτών") εφαρμογές που έχουν ενταχθεί στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Και επειδή το αντιδάνειο του καπιταλισμού από την αρχαία ελληνική το βρίσκουμε έξυπνο και επιτυχημένο, θα ονομάσουμε στο παρόν το Περιβάλλον των Συνεργατικών Οικονομικών Μοντέλων: Νέες Αγορές.
 Οι "Νέες Αγορές"
Στις οικονομικές επιτροπές έχουν μελετηθεί τέτοια μοντέλα. Πολλά από αυτά έχουν υψηλότατο επίπεδο ωρίμανσης, έως του σημείου ολοκληρωμένου επιχειρηματικού σχεδιασμού. Μπορούν να εφαρμοσθούν και να αποδώσουν άμεσα οικονομικά οφέλη, και για τον σταθμό, για την αντιμετώπιση της ανεργίας, αλλά και για την παραγωγή πλούτου με αρχές αναδιανομής, ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή. Πιο απλά, έχουν ετοιμαστεί δουλειές. Δουλειές που βασικό πυλώνα τους θα έχουν τη λαϊκή συμμετοχή. Σημαντικό μέρος από τις Νέες Αγορές βρίσκονται στα συρτάρια σε αναμονή ωρίμανσης της αποφασιστικότητάς μας. Αποτέλεσμα της προώθησης των Νέων Αγορών θα είναι η συνεχής παραγωγή του "προϊόντος" του σταθμού και η αδιάλειπτη ζήτησή του από τις Νέες Αγορές που με τη δική του συμβολή θα έχουν χτιστεί.
 Βήμα ταχύ
Ο σταθμός πρέπει να συνομιλήσει άμεσα με τις οικονομικές επιτροπές και οι επιτροπές να βγουν από τα γραφεία τους. Υπάρχει πλούτος έτοιμων προτάσεων που η υλοποίησή τους μπορούσε ήδη να έχει αρχίσει. Οι παραγωγοί των Κυκλάδων, του Πηλίου, του Νέστου και του συστήματος της Πίνδου βρίσκονται σε αναμονή της υλοποίησης του δικτυακού συνεργατικού μοντέλου για την προώθηση των προϊόντων τους. Η μεταποίηση και η τεχνολογία από κοντά κι αυτή. Ο πολιτισμός, χειραγωγημένος στην αναπαραγωγή σκουπιδιών, περιμένει τις ανάσες του. Το ίδιο και ο οικολογικός, περιηγητικός και αθλητικός τουρισμός. Νά μερικές από τις πολλές συνεργατικές Νέες Αγορές που ο σταθμός μπορεί να πουλήσει το "προϊόν" του, αφού πρώτα τις βοηθήσει να χτιστούν.
 Και τελικά
Αυτή η ίδια η τεχνική της διάνοιξης των Νέων Αγορών της Συνεργατικής Οικονομίας μπορεί να υιοθετηθεί και μεταξύ του σταθμού και άλλων μέσων επικοινωνίας, έντυπων και δικτυακών, προκειμένου να χτιστεί ένα ισχυρό συνεργατικό επικοινωνιακό μοντέλο. Ο σταθμός, μαζί με άλλα μέσα επικοινωνίας που έχουν συναντίληψη για την ανάγκη δημιουργίας των "Νέων Αγορών", μπορεί να ιδρύσει οργανισμό - εταιρεία που στόχο θα έχει τη διάχυση της αναγκαιότητας της δημιουργίας τους. Ο οργανισμός αυτός μπορεί να ιδρυθεί με τη μέθοδο της λαϊκής συμμετοχής, crowd funding, όπως γίνεται στις περισσότερες δυτικές οικονομίες. Έτσι, η αιτούμενη συνδρομή μεταμορφώνεται σε ανταποδοτική επένδυση που θα παράγει πλούτο που θα αναδιανέμεται και θα έχει πλέον ισχυρούς λόγους υποστήριξης. Τελικά, θα χτιστεί και η Νέα Διαφημιστική Αγορά δημιουργώντας αμετάκλητο ρήγμα στην άλλη, τη διαπλεκόμενη, που το ζήτημα της διαχείρισης των συνεπειών από την καταστροφική δράση της είναι και η αφορμή του άρθρου αυτού.

* Ο Νίκος Μανιός είναι βουλευτής Κυκλάδων και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ nikos.manios@gmail.com
* Ο Χάρης Παπαδάκης είναι μέλος της Οικονομικής Επιτροπής και της Επιτροπής Ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ harilaos@ath.forthnet.g

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προσθέστε τα σχόλια σας:

Ευρετήριο: Όλες οι αναρτήσεις του blog με προεπισκόπηση στο άγγιγμα της εικόνας